FIAT 124

Gdy w 1966 roku wszedł do produkcji Fiat 124, nikt zapewne nie przypuszczał, że będzie on jednym z najpopularniejszych pojazdów na świcie, a do lat 90 wyprodukowanych lub zmontowanych zostanie w 15 milionach egzemplarzy. Mówimy tu o samochodzie, który przez cały ten czas był tym samym autem jaki zaprezentowano w marcu 1966 roku. Ten imponujący wynik powoduje, że Fiat 124 jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych samochodów na świecie. Jego debiut był również udany, samochód bowiem został uznany przez jury konkursu Car Of The Year mianem samochodu roku. Tym samym po raz pierwszy w historii nagrodzono mianem samochodu roku auto produkcji włoskiej. Fiat 124 to także pierwszy model o nowym rodzaju oznaczenia (trzycyfrowa liczba zastąpiła nazwę modelu pochodzącą od nazwy silnika). Samochód okazał się strzałem w dziesiątkę. W przeciągu roku sprzedano ich 160 000 sztuk, a w ciągu 8 lat produkcji ponad półtora miliona. Jednak fenomen wiąże się z produkcją licencyjną. W roku 1970 przeprowadzono modyfikację pod kątem trudnych warunków drogowych, i taką wersję FIAT-a 124 od 19 kwietnia z rozmachem zaczął produkować Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich jako Łada 2101 "Żyguli". Rosjanie już po trzech latach produkcji osiągnęli wynik miliona egzemplarzy auta, które w późniejszym okresie na rynku zyskało popularną nazwę ,,Kopiejka”. Co spowodowało taki sukces auta? Co w nim było specjalnego, że cieszył się takim powodzeniem? Rzecz właśnie w tym, że nic szczególnego. Fiat 124 był zwykłym, prostym samochodem. Posiadał klasyczne czterodrzwiowe kanciaste nadwozie i skromnie wyposarzone wnętrze. Prosty, mimo konwencjonalnego rozrządu nowoczesny konstrukcyjnie i świetnie dopracowany silnik OHV o mocy 60 KM i pojemności 1,2 litra. Zastosowano w nim aluminiową głowicę a wał korbowy podparto na 5 łożyskach. Silnik, mimo że to jednostka typu OHV ( z wałkiem rozrządu w bloku i rozrządem popychaczowym ), teoretycznie nie przystosowana do osiągania wysokich obrotów, wkręca się bez większych problemów aż do 6000obr/min, co w połączeniu z niewielką masą własną auta (855kg), dało całkiem niezłe wyniki w swojej klasie w porównaniu z konkurentami. Auto posiadało zwykłą czterobiegową skrzynię biegów i klasyczny napęd na tylnie koła. Ta prostota była właśnie strzałem w dziesiątkę. Mimo, że samochód był ewidentnie kanciasty, projektantom z Centro Stile Fiata we współpracy z szefem projektu 124, Oscarem Montabone, udało się zachowć lekkość lini i świetne proporcje samochodu. Mimo skromnego wnętrza, udało się uzyskać poczucie przestrzeni przez zastosowanie dużych okien, powodując tym samym, że w pojeździe kierowca i pasażerowie mieli świetną widoczność. W tym modelu poraz pierwszy w historii Fiata zastosowano bardzo skuteczne hamulce tarczowe na wszystkich kołach. Jeżeli chodzi o cechy zawiszenia, auto na większych zakrętach sporo się przechyla, kompensowane jest to nieco przez szeroko rozstawione koła. Te cechy czynią z Fiata 124 przyjemne auto do jazdy miejskiej. Samochód trochę gorzej sprawuję się na trasie. Przy prędkościach powyżej 100km/h z powodu krótkich przełożeń układu napędowego, silnik pracuje na wysokich obrotach przez co jest dosyć głośny. Wtedy można się przekonać, że wnętrze nadwozia nie zostało dobrze wyciszone co zapewne jest słabszą stroną 124ki. Przy większych prędkościach, staje się także wrażliwy na boczny wiatr, przez co nie grzeszy statecznością. Licencję na produkcję tego auta sprzedano do wielu krajów, można by rzec, że samochód rozprzestrzenił się po całym świecie. Produkowano go lub montowano w 13 krajach, najbardziej znani producenci jego odmian to Związek Radziecki (ŁADA 2101/2102 i późniejsze wersje bazujące na tym samym pojeździe), Hiszpania (SEAT 124, 1430), Korea Południowa (KIA-FIAT 124) oraz Turcja, Egipt, Maroko, Bułgaria. Ciekawostką jest, że jeszcze w 2001 roku można było kupić nowego fabrycznie Fiata 124 w Indiach pod nazwą Premier 118NE, czy młodszego brata Fiata 124 - Ładę 2107, której ostatni egzemplarz zjechał z taśmy w roku 2012. Fiat 124 był także prekursorem modelu 125, który dzieli z nim to samo podwozie oraz stał się punktem wyjścia do 124 Spider i Coupe. Dziś 124-ka nie wzbudza wielkich emocji wśród kolekcjonerów, jednak dzięki swej prostocie, dostępności serwisu i części zamiennych, może być ciekawą propozycją dla początkujących miłośników zabytkowych samochodów. Model, który widzimy na zdjęciach został uchwycony na parkingu przy jednej z uliczek San Gemini w malowniczym miasteczku prowincji Terni we Włoszech 2009 roku.

Zbigniew Wilk